بررسی نتایج لیگاتور شریان رانی در مبتلایان به آنوریسم کاذب عفونی ناشی از تروما در بیمارستان الزهرا اصفهان طی سال های ۸۶-۱۳۸۵

سابقه ­و هدف: آنوریسم کاذب یک بیماری عروقی نسبتا شایع است که علی رغم پیشرفت تکنولوژی و استفاده بیشتر از کاتتریزاسیون شریان فمورال (درمانی و تشخیصی)، احتمال بروز آن وجود دارد. هدف از این مطالعه تعیین عوارض و نتایج درمانی روش لیگاتور شریانی در مقایسه با روش­های دیگر در بیماران دچار آنوریسم عفونی ناشی از ترومای شریان رانی می باشد. مواد و روش­ها: در یک مطالعه توصیفی، بیمارانی که به علت داشتن آنوریسم عفونی کاذب شریان فمورال طی سال­های 86-1385 به بیمارستان الزهرا مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. برای جمع آوری اطلاعات از چک لیست حاوی سوالات مربوط به سن، جنس، شکایات اصلی بیماران، علائم بالینی بیماران، بی حسی اندام، ادم اندام، ترشح چرکی، آمفیزم زیر جلدی، نبض، موقعیت آنوریسم، وجود یا عدم وجود درگیری توام وریدی و یا فیستول شریانی وریدی، نحوه عمل ترمیم آنوریسم، وسعت دبریدمان و علائم کلینیکی اندام بیمار بعد از عمل استفاده شد. بیماران پس از عمل جراحی تا 6 ماه پی گیری شده و کلیه اطلاعات در چک لیست مربوطه یادداشت می شدند. نتایج: 33 بیمار با آنوریسم کاذب مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 36/11 31/34 سال بود. حداقل سن آنها، 14 سال و حداکثر 65 سال بود . بیشترین شکایت بیماران درد بود. بیشترین نشانه­های بیماری در معاینه، توده قابل لمس بود که در (6/57 درصد) نبض دار و 2/15 درصد بدون نبض بودند . در 8/81 درصد بیماران، لیگاتور شریانی و در 1/9 درصد، اکسیزیون و در 1/9 درصد، بای پاس شریانی انجام شد. هیچ یک از بیمارانی که تحت عمل اکسیزیون و بای پاس شریانی قرار گرفتند، دچار گانگرن نشدند و 5/12درصد از افرادی­که تحت عمل لیگاتور شریانی قرار گرفتند، دچار گانگرن و آمپوتاسیون اندام تحتانی شدند.20 درصد بیماران hcv مثبت و 28 درصد hbs مثبت و 11 درصد هر دو را با هم داشتند. 10 درصد بیماران نیز hiv مثبت داشتند. نتیجه­گیری: با توجه به تکنیک سریع­تر، راحت­تر و امکان پذیر لیگاتور شریانی در همه بیماران و وجود عارضه قابل قبول، عمل جراحی لیگاتور شریان فمورال در مبتلایان به آنوریسم کاذب عفونی توصیه می شود.